Κλάδος δραστηριότητας: ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ
Ιστοσελίδα: https://www.m-agiostratitis.com
Facebook page: https://www.facebook.com/MAgiostratitis
Instagram: https://www.instagram.com/m_agiostratitis/
Το ξενοδοχείο EKATI MARE lifestyle resort στον Κάβο της Κέρκυρας αποτελεί μια κρυμμένη όαση σε αυτόν τον πολύβουο και δημοφιλή προορισμό.
Στόχος του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού είναι η δημιουργία ενός συνόλου που θα προσφέρει την απόλυτη εμπειρία χαλάρωσης των επισκεπτών, ανάμεσα σε έναν πυκνό ελαιώνα.
Τα κτίρια, χαμηλού ύψους που μοιάζουν περισσότερο με κατοικίες, αναπτύσσονται γύρω από ένα κοινό στοιχείο νερού, την “λίμνη”, στο κέντρο της οποίας υπάρχει ένα τμήμα γης, το “νησί’. Στην άκρη του νησιού, δεσπόζει ως αιώνιο σύμβολο του ελληνικού τοπίου η ελιά.
Τα δωμάτια φιλοξενίας μοιράζονται κυρίως στα 3 βασικά κτίρια. Οι όγκοι των κτιρίων σπάνε σε μικρότερους που τοποθετούνται σε σταδιακή υποχώρηση ο ένας με τον άλλο. Έτσι, αυξάνεται η ιδιωτικότητα κάθε δωματίου και μειώνεται η αίσθηση του συνεχούς κτιρίου. Το σπάσιμο των όγκων συνεχίζεται και στην τρίτη διάσταση, αυτήν του ύψους. Υπάρχει και εδώ αλληλουχία όγκων με δώμα και υψηλότερων όγκων με στέγη.
Από τα ισόγεια δωμάτια και των 3 βασικών κτιρίων υπάρχει άμεση πρόσβαση στο νερό. Οι φιλοξενούμενοι βγαίνουν από το δωμάτιο τους και μπορούν αμέσως να βυθιστούν στην δροσιά της “λίμνης”. Την ίδια στιγμή, η κατάλληλα εστιασμένη θέα όλων των δωματίων προς το νερό και τα ελαιόδενδρα ενισχύει την εμπειρία της άμεσης σχέσης με την φύση.
Στις όψεις των κτιρίων έχει γίνει ηθελημένη επιλογή να μην χρησιμοποιηθούν “ιστορικά” μορφολογικά στοιχεία με κοινότυπο τρόπο, αλλά να κρατηθούν οι μορφές σύγχρονες και απλές. Έτσι, οι όγκοι των κτιρίων παραμένουν καθαροί, με μεγάλα ανοίγματα προς την θέα, εξώστες κίνησης και εξωτερικές κλίμακες με αναλογίες που δείχνουν το υλικό κατασκευής τους και ισχυρά - αισθητικά - λίθινα τοιχεία που διαμορφώνουν τους ημιυπαίθριους χώρους και τους εξώστες προς το “νησί”.
Στα κοινόχρηστα κτίρια η αρχιτεκτονική επεξεργασία των όψεων χρησιμοποιεί δημιουργικά το παραδοσιακό μορφολογικό στοιχείο των τόξων, αλλά με σύγχρονη παραλλαγή. Το μέλλον συνδέεται με το παρελθόν και με τις ρίζες του τόπου.
Ταυτόχρονα, τα κτίρια τονίζουν την βιωσιμότητα και μέσω των υλικών που χρησιμοποιούνται. Το επίχρισμα των εξωτερικών επιφανειών είναι έγχρωμο με την απόχρωση στην ίδια του την σύσταση και όχι με εξωτερικό βάψιμο. Τα τοιχεία των ημιυπαίθριων χώρων και των εξωστών είναι πέτρινα με εμφανή λιθοδομή από τοπική πέτρα που θα βγει και από το ίδιο το οικόπεδο κατά τις εκσκαφές.
Τα φυσικά υλικά χρησιμοποιούνται και στα υπόλοιπα αρχιτεκτονικά στοιχεία των όψεων: Οι πέργκολες και τα διαχωριστικά των δωματίων αποτελούνται από ξύλινα πλαίσια και καλάμια.
Τέλος, στις όψεις προς την “λίμνη” και το “νησί”, τόσο στο ισόγειο, όσο και στον όροφο δημιουργείται ένα σύστημα κάθετης ηλιοπροστασίας με συρόμενα πανέλα, ομοίως με ξύλινα πλαίσια και καλάμια. Ταυτοχρονα, η χρήση τους από τους επισκέπτες ανάλογα με την ανάγκη του κάθε δωματίου προσδίδει μια δυναμικότητα και εναλλαγή στην διαμόρφωση της όψης, δίνοντας στα κτίρια την εικόνα ενός “ζωντανού” οργανισμού που συμμετέχει στην εμπειρία της φιλοξενίας που ζουν οι επισκέπτες τους.
Στόχος του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού είναι η δημιουργία ενός συνόλου που θα προσφέρει την απόλυτη εμπειρία χαλάρωσης των επισκεπτών, ανάμεσα σε έναν πυκνό ελαιώνα.
Τα κτίρια, χαμηλού ύψους που μοιάζουν περισσότερο με κατοικίες, αναπτύσσονται γύρω από ένα κοινό στοιχείο νερού, την “λίμνη”, στο κέντρο της οποίας υπάρχει ένα τμήμα γης, το “νησί’. Στην άκρη του νησιού, δεσπόζει ως αιώνιο σύμβολο του ελληνικού τοπίου η ελιά.
Τα δωμάτια φιλοξενίας μοιράζονται κυρίως στα 3 βασικά κτίρια. Οι όγκοι των κτιρίων σπάνε σε μικρότερους που τοποθετούνται σε σταδιακή υποχώρηση ο ένας με τον άλλο. Έτσι, αυξάνεται η ιδιωτικότητα κάθε δωματίου και μειώνεται η αίσθηση του συνεχούς κτιρίου. Το σπάσιμο των όγκων συνεχίζεται και στην τρίτη διάσταση, αυτήν του ύψους. Υπάρχει και εδώ αλληλουχία όγκων με δώμα και υψηλότερων όγκων με στέγη.
Από τα ισόγεια δωμάτια και των 3 βασικών κτιρίων υπάρχει άμεση πρόσβαση στο νερό. Οι φιλοξενούμενοι βγαίνουν από το δωμάτιο τους και μπορούν αμέσως να βυθιστούν στην δροσιά της “λίμνης”. Την ίδια στιγμή, η κατάλληλα εστιασμένη θέα όλων των δωματίων προς το νερό και τα ελαιόδενδρα ενισχύει την εμπειρία της άμεσης σχέσης με την φύση.
Στις όψεις των κτιρίων έχει γίνει ηθελημένη επιλογή να μην χρησιμοποιηθούν “ιστορικά” μορφολογικά στοιχεία με κοινότυπο τρόπο, αλλά να κρατηθούν οι μορφές σύγχρονες και απλές. Έτσι, οι όγκοι των κτιρίων παραμένουν καθαροί, με μεγάλα ανοίγματα προς την θέα, εξώστες κίνησης και εξωτερικές κλίμακες με αναλογίες που δείχνουν το υλικό κατασκευής τους και ισχυρά - αισθητικά - λίθινα τοιχεία που διαμορφώνουν τους ημιυπαίθριους χώρους και τους εξώστες προς το “νησί”.
Στα κοινόχρηστα κτίρια η αρχιτεκτονική επεξεργασία των όψεων χρησιμοποιεί δημιουργικά το παραδοσιακό μορφολογικό στοιχείο των τόξων, αλλά με σύγχρονη παραλλαγή. Το μέλλον συνδέεται με το παρελθόν και με τις ρίζες του τόπου.
Ταυτόχρονα, τα κτίρια τονίζουν την βιωσιμότητα και μέσω των υλικών που χρησιμοποιούνται. Το επίχρισμα των εξωτερικών επιφανειών είναι έγχρωμο με την απόχρωση στην ίδια του την σύσταση και όχι με εξωτερικό βάψιμο. Τα τοιχεία των ημιυπαίθριων χώρων και των εξωστών είναι πέτρινα με εμφανή λιθοδομή από τοπική πέτρα που θα βγει και από το ίδιο το οικόπεδο κατά τις εκσκαφές.
Τα φυσικά υλικά χρησιμοποιούνται και στα υπόλοιπα αρχιτεκτονικά στοιχεία των όψεων: Οι πέργκολες και τα διαχωριστικά των δωματίων αποτελούνται από ξύλινα πλαίσια και καλάμια.
Τέλος, στις όψεις προς την “λίμνη” και το “νησί”, τόσο στο ισόγειο, όσο και στον όροφο δημιουργείται ένα σύστημα κάθετης ηλιοπροστασίας με συρόμενα πανέλα, ομοίως με ξύλινα πλαίσια και καλάμια. Ταυτοχρονα, η χρήση τους από τους επισκέπτες ανάλογα με την ανάγκη του κάθε δωματίου προσδίδει μια δυναμικότητα και εναλλαγή στην διαμόρφωση της όψης, δίνοντας στα κτίρια την εικόνα ενός “ζωντανού” οργανισμού που συμμετέχει στην εμπειρία της φιλοξενίας που ζουν οι επισκέπτες τους.
